زبان معماری را باید از آیات فضایی، بافتی و حسی تشکیل داد

یک مدرس و طراح معماری از خاطره‌ای در خصوص رفتن به یک مدرسه ویژه نابینایان تعریف می‌کرد:

برای رسیدن به مدرسه تماس گرفتم تا راهنمایی بگیرم، شخص پشت تلفن به طور کامل مکان‌های نانوایی‌ها، ایستگاه اتوبوس و حتی چاله ‌های آسفالت خیابان را به من گفت.
بعد از اینکه به مدرسه رسیدم متوجه شدم که آن فرد نابینا بوده است.
کار من توی این مدرسه باعث شده بود که به شدت از تجربیات چندحسی نابینایان آگاه بشم.
من توانستم پتانسیل‌های استفاده از نقاشی‌های لمسی، نقاشی‌های دیواری و گیاهان با بویایی بالا را در داخل و خارج ساختمان بشناسم و فضا را به تجربه‌ای بهتر برای نابینایان تبدیل کنم.
من معتقدم معماری‌ای که ادراکات غیر بصری را در نظر بگیرد، دلپذیرتر از مواردی خواهد بود که صرفاً بر اساس خواسته های زیبایی شناختی بنا شده است.
به نظرم زبان معماری را باید از آیات فضایی، بافتی و حسی تشکیل داد.

23 مهر ماه، روز عصای سفید، روز نابینایان عزیز مبارک باد